به نام خالق امید و زندگی
ناجیان سلامت بشریت؛ کادر درمان قهرمان، قدرتمند بمانید
دنیای تاریک ما را نور وجود انسان های شریف و ارزشمندی چون شما روشن می کند
قهرمان سلامت، بجوی نور شفای عالم که در دل توست که تو آیینه ای هستی برای رساندن این نور به بشریت
مدت های طولانی است خبر های تلخ از حال بد دوستان و همکاران عزیزمان در کادر درمان زخم عمیقی بر دلمان گذاشته است
"خبر خودکشی ناجیان سلامت"
این روزها مدام با خود تکرار میکنم و از خود میپرسم چه می توان کرد که یک انسان نا امید از جهان و زندگی را که غرق در چالش ها و تلخی های روزگار است به زندگی برگرداند ؟ چطور می توان امید از دست رفته شان را دوباره به قلبشان هدیه کرد؟
تصویری به خاطرم آمد که چند سال پیش در داوری جشنواره بین المللی نقاشی سلامت و هنر برای کودکان بیمار به مدیریت پروفسور نیما رضایی، از نقاشی یک کودک بیمار نظاره کردم، او که در سال های شاد و رنگین کودکی، سیاهی درد را تجربه میکرد در غمگین ترین روزهای زندگی، پزشک خود را چون قهرمانی نجات بخش جهان، به تصویر کشیده است
به ذهنم خطور کرد چه کلامی صادقانه تر و پاک تراز تصویری که از قلب زلال یک کودک سرچشمه گرفته است؟
کادر درمان؛ قهرمان امید بخش جهان
ما همدلانه تمام دردتان را می دانیم و با جان و دل، حال بدتان را لمس میکنیم اما شما ناجی هستین و ما باور داریم که توان نجات خود را بهتر از هر شخصی در جهان دارید.
خودمانی تر بگویم دوست من، تو همان انسان قدرتمندی هستی که امید بخش قلب دردمند یک کودک بیمار بوده ای، قدرتت رو دوباره و این بار برای وجود ارزشمند خودت به یاد بیار، جهان هنوز و تا همیشه به علم و توانمندی و فداکاری تو نیازمند است دنیا چشم انتظار مهر توست برای ادامه زندگی، ای زندگی بخش، به زندگیت با عشق ادامه بده و زندگی ببخش
خود را موظف دانستم این پیام را از قلب پاک و روشن یک کودک بیمار به شما برسانم ای قهرمان ما، مراقب حال خوبت باش.
یک صدا برایت میخوانیم شعری که سال ها با تلاش و فداکاری به قلب بیمارانت هدیه کردی تا امید زندگی را دلشان روشن کنی، این شعر را به قلبت هدیه می کنیم تا نور امید در وجودت پرفروغ تر شود: هنوز با همه دردم امید درمان است
به امید حال خوبتان
آیداواحد
داروساز
28 بهمن ماه 1403